Komşuluk, sosyal yaşantımızda çok önemli bir yer tutmaktadır. İyi, temiz, dürüst komşu dünya hayatının nimetlerindendir. Kötü, geçimsiz komşu ise bir azap bir musibettir. Onun için eskiler; "Ev alma, komşu al."  demişlerdir.

Müslüman olsun gayri müslim olsun bütün komşular birbirlerinin malından, canından, namusundan emin olmalıdır. Çünkü bunlar hiçbir din, ırk farkı gözetmeden bütün insanların doğuştan sahip olduğu haklardır. Din ve ırk farkından dolayı komşuların birbirlerine haşin davranması, birbirlerini küçük görmesi, komşuluk hak ve hukukunu çiğnemesi asla caiz değildir.
       "Bir adam! Ey Allah’ın Rasûlü! Falan kadının çok namaz kıldığından, çok sadaka verdiğinden, çok oruç tuttuğundan fakat komşusuna dili ile çok eziyet ettiğinden söz ediliyor. Ne dersiniz? dedi. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: O ateştedir. (O adam) dedi ki: Ey Allah’ın Rasûlü! Falan kadının az (nafile) oruç tuttuğundan, az (nafile) namaz kıldığından, süzme peynir gibi şeylerden az sadaka verdiğinden, bununla beraber dili ile komşularına eziyet etmediğinden söz ediliyor ne dersiniz? Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem o, cennettedir buyurdu." (Ahmed’den, Cem'ul Fevaid)

Hadis-i şeriflerden de anlaşılacağı üzere komşu hak ve hukuku çok mühimdir. Aynı zamanda İslam dininin insana ve insanlar arası münasebetlere verdiği önemi göstermektedir. Çünkü insanlar arası münasebetlerin sağlıklı olması, sağlıklı toplumların  sağlıklı devletlerin ve medeniyetlerin oluşmasını ve gelişmesini sağlar.

Görüldüğü gibi iyi geçinmek, iyi ahlâk büyük bir fazilettir. Yukarıda da ifade edildiği gibi Nebevi, Kur’anî bir ahlâka sahip olamayan, ibadetleri onu güzel ahlâk sahibi yapmayan bir insanda hayır yoktur.

Komşusuna, akrabasına, insanlara eziyet eden, diliyle, davranışlarıyla sürekli huzursuzluk kaynağı olan, insanlara sıkıntı vermekten, onları incitmekten, zarar vermekten adeta zevk alan kişiler zahiri ibadetleri ne kadar çok olursa olsun, kötü huylarını, kötü ahlâkını terk etmedikçe o ibadetlerinden bir fayda görmüyor demektir.

Kötü huylu komşunun eziyetlerine katlanmak, onun kötülüklerine misliyle cevap vermeden hayır nasihatte bulunmak, güzel ahlâk, güzel davranışlarla ona örnek olmaya çalışmak çok büyük bir fazilettir.

Nitekim ehl-i hikmetten bir zat:

"Müslümana ihlasla, iyi niyetle güzel muamelede bulun. Fasık ve facir kimseye ise güzel ahlâkla muamele et. Çünkü fasık ve facir zahirdeki davranışlarında güzel ahlâka karşı rıza göstermeye mecbur kalır.  Kalben muhalefet etse bile." demektedir.

Komşuya kötülük etmemek komşuluk hak ve âdabından olduğu gibi, komşusunun kötülüklerine, huysuzluklarına, sıkıntılarına katlanmak  da komşuluk âdabındandır. Dolayısıyla komşusundan gördüğü kötülüğe ve zarara misliyle karşılık vermek uygun görülmemiştir.